قالب کار:
ابتدا وجه تسمیه طرح را بیان می‌کنیم سپس خواهیم گفت که حسینه انقلاب در سه بخش اجرا می‌شود.
پس از تعیین اهداف حسینه انقلاب بر آن شدیم که این اهداف را در قالبی بر خواسته از خود انقلاب بریزیم و برای رسیدن به اهداف به روش خود انقلاب رفتار کنیم و لذا بعد از فحص و جستجوی به این نتیجه رسیدیم که هیچ قالبی را مثل هیئت نمی‌توانیم ایرانی اسلامی با قاطعیت بخوانیم لکن ما بر این اعتقادیم که هیئتِ قبل از سال 1357 با بعد از آن تفاوتی چشمگیر می‌کند که نمونه‌هایی مثل حسینیه ارشاد را به خود گرفت اما ادامه پیدا نکرد منظور ما از تفاوت، تفاوت ماهوی نیست بلکه تفاوت در کار کرد است که کار کرد حداقلی قبل از انقلاب تبدیل به کارکرد حداکثری شده است هیئت در گذشته بستری برای انسان سازی بوده و امروز هم همین نقش را ایفا می‌کند و امروزه در تداوم همان مسیر باید انسان‌های در تراز انقلاب اسلامی بسازد و پایگاه‌هایی برای تولید فکر برای تمدن نوین اسلامی باشد واز مزیت های هیئت علاوه بر خواستگاه ایرانی اسلامی این می‌باشد که در ساختار هیئت رابطه با غیب و عالم معنا نهادینه شده و نظام ارزشی آن بر اساس آموزه‌های اسلام به خوبی ارزش گذاری شده و لذا در یک ساختار هرمی قرار نمی‌گیرد تا اینکه برای ارتقای جایگاه نیاز باشد بر دوش دیگری سوار شود. در نظام هیأت همه افراد از رئیس گرفته تا کفش جفت کن همه در ارتباط با عالم معرفت، معنا پیدا می‌کنند و مزیت‌های کثیر دیگری که رساله‌ای جداگانه می‌طلبد.
مجموع این دلایل موجب گردید ما از بین این همه گروه، نهاد،ساختار، تشکل وکانون ها و غیره این قالب را یعنی حسینیه را انتخاب کنیم. قالب حسینیه بر سه بخش تدبر در قرآن، متن و توسل می‌باشد.
تدبر در قرآن
در این بخش سعی می شود تا به مدت 15 دقیقه تا 20 دقیقه تدبری بر روی قرآن کریم صورت گیرد به همین علت شروع جلسه با تلاوت آیاتی چند از قرآن کریم و تدبری کوتاه آغاز می‌شود تفاوت این بخش با دیگر مجموعه‌ها در تدبر هر چند کوتاه می‌باشد تا علاوه بر برکت تلاوت قرآن ما را متوجه فهم قرآن کند که کمتر به آن پرداخته می‌شود.
متن
این بخش که اختصاص دارد به بیان اساتید و گروه‌های فعال انقلابی که توضیحات آن در چشم انداز طرح گذشت. در این اینجا سعی در شناسایی اساتید و گروه‌های فعال انقلابی و استفاده از این بزرگواران برای فهم انقلاب اصیل و رفع موانع و تولید فکر و ایجاد اراده برای تحقق عینی انقلاب در بوم شیراز می‌باشد، که البته این بخش فقط در قالب سخنرانی نیست بلکه به فراخور موضوعات و ظرفیت‌ها در قالب‌هایی همچون نشست، گفتگو، مناظره و... برگزار می‌شود.
توسل
این بخش برای ایجاد ارتباط با ائمه اطهار و استمداد از ایشان می‌باشد تفاوت آن با دیگر توسلات در این است که این بخش صرفا مراسم سینه زنی نیست در این زمان ممکن است از یک شاعر انقلابی بهره گرفته شود و با مدح خوانی توسل صورت گیرد و یا مناجات باشد و یا همان مراسم سینه زنی باشد چیزی که در این بخش مهم است همان توسل و ارتباط با اهل بیت می‌باشد و در قالب‌های مختلف هنری انجام می‌گیرد و دلیل آن توجه به اصل که همان توسل باشد است و همچنین باعث عدم توقف در فرم های غیر ضرور خواهد بود و به جای فروع ما را به اصول متوجه خواهد کرد. این کارباعث خواهد شد که شاخه‌های گوناگون هنر در عرصه ارادت به ائمه اطهار خود را متجلی کنند و راه را برای ورود هنرمندان باز خواهد کرد.
